مرکز تحقیقات سلامت مردان و بهداشت باروری

RNA های بلند غیر کدکننده که عملکرد سلول های T تنظیمی را تنظیم می کنند، می توانند پاتوتیولوژی اختلالات خود ایمنی، مانند پلی نوروپاتی های دمیلینه کننده التهابی را تحت تاثیر قرار دهند. در مطالعه مورد-شاهدی کنونی، بیان چهار مورد از این lncRNA ها، یعنی FLICR، NEST، RMRP و TH2-LCR را بین بیماران مبتلا به پلی نوروپاتی های دمیلینه کننده التهابی و افراد سالم مقایسه کردیم. بیان RMRP، NEST و FLICR در کل بیماران در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود. با این حال، تفاوت معنی داری در بیان آنها بین پلی نوروپاتی دمیلینه حاد و مزمن وجود نداشت. علاوه بر این، اثر متقابل جنس و عوامل بیماری بر سطوح بیان ژن‌های RMRP و TH2-LCR در زیرگروه‌ها تأثیر معنی‌داری داشت. RMRR از نظر مقادیر AUC، حساسیت و ویژگی در کل بیماران و هر دو زیر گروه بیماران نسبت به سایر lncRNA ها برتر بود. این lncRNA می‌تواند کل بیماران، بیماران زن و بیماران مرد را از کنترل‌های مربوطه با مقادیر AUC (± SD) به ترتیب 0.03 ± 0.9، 0.07 ± 0.86 و 0.03 ± 0.93 جدا کند. FLICR از این نظر در رتبه دوم قرار گرفت، زیرا می‌توانست کل بیماران، بیماران زن و بیماران مرد را از کنترل‌های مربوطه با مقادیر AUC (±SD) به ترتیب 0.03 ± 0.81، 0.07 ± 0.72 و 0.04 ± 0.87 جدا کند. بنابراین، مطالعه ما شواهدی برای مشارکت lncRNA های مربوط به سلول های T تنظیمی در پاتوتیولوژی پلی نوروپاتی های دمیلینه کننده التهابی ارائه می دهد.