مرکز تحقیقات سلامت مردان و بهداشت باروری

آپاندیکووزیکوستومی، trans-appendicular continent cystostomy یا پروسیجر Mitrofanoff’s، تکنیکی جهت تخلیه مثانه از یک مسیر مجزا از میزراه است که در سال 1980، هشت سال پس از ابداع clean intermittent catheterization technique (CIC) توسط پاول میتروفانوف معرفی شد و انقلابی در درمان مثانه نورولوژیک ایجاد کرد. در این روش، آپاندیس با حفظ مزو و عروق خونی از سکوم جدا شده و به عنوان کاندوئیتی جهت اتصال مثانه به یک استوما پوستی استفاده می گردد. این روش در ابتدا جهت درمان کودکان با اختلال مثانه نوروژنیک و به عنوان جایگزینی در مواقعی که میزنای قابلیت کتتریزاسیون نداشت یا مواردی که بستن گردن مثانه جهت حفظ کنترل ادرار ضروری بود، در نظر گرفته میشد اما هم اکنون گستره کاربردهای این روش افزایش یافته و از جمله پروسجرهای اورولوژیک با اندیکاسیون های محدود اما بسیار مهمی است که به عنوان یک روش salvage در تنگی های شدید و عود کننده و پیچیده در موارد تنگی های پیچیده میزنای، جراحی های ترمیمی non-viable میزنای، از دست دهی تروماتیک میزنای با ترمیم ناموفق، نبود مادرزادی میزنای، میزنای دریچه دار، اکستروفی مثانه، مثانه نوروژنیک مقاوم به درمان (با یا بدون مننگومیلوسل) و اختلال عملکرد مثانه ایدیوپاتیک مقاوم به درمان نیز به تنهایی یا همراه با سایر تکنیک های augmentation مثانه به کار میرود. هم چنین همراه با سایر پروسیجرها میتواند در ترمیم آنومالی های مادرزادی اوروژنیتال نظیراکستروفی کلوسکال، اپی سپادیازیس، دریچه خلفی یورترا و سندرم prune belly نیز اندیکاسیون پیدا کند. از دیگر اندیکاسیون های بسیار مهم این جراحی، بیمارانی هستند که به علت آسیب های اسفنکتری در زمینه مداخلات اورولوژیک (نظیر جراحی های پروستات) همراه با تنگی های راجعه و یا رادیوتراپی های لگنی جهت درمان کنسرهای این محدوده آناتومیک دچار وضعیتی موسوم به مثانه مرحله انتهایی 'end stage bladder ' شده اند و خروجی مثانه آنها عملا از دست رفته  (devastated outlet) و دچار تنگی های پیچیده میزنای شده اند. شواهد محدودی از کارایی این تکنیک، در مدیریت جراحی فیستول های وزیکوواژینال نیز وجود دارد

در این مطالعه 22  بیمار تحت آپادیکووزیکوستومی قرار گرفتند که موفقیت بالای 90 درصد نشان داده شد و اکثر بیماران از ننتیجه جراحی اعلام رضایت نمودند و تمام بیماران کنترل ادرار داشتند و دیگر نیاز به سوند دایم نداشتند. در 6 بیمار به علت چاقی، از فلپ مثانه برای کم کردن فاصله بین مثانه و پوست استفاده شد.  عمل جراحی آپاندیکووریکوستومی یک روش مناسب در بیمارانی است که:

1ـ سابقه جراحی های ناموفق یورتروپلاستی دارند و عمل جراحی ترمیمی مجدد امکان پذیر نیست.

2ـ دارای تنگی های سراسر مجرا  هستند.

3ـ بیمارانی  که در صورت یورتروپلاستی بی اختیاری ادرار پیدا کرده اند.

در مواردی که بیمار چاق است از فلپ مثانه برای کم کردن فاصله پوست تا مثانه استفاده می شود. این جراحی عوارضی مثل عفونت ادراری ، آبسه بیضه، تنگی استوما  و... دارد. با بالا رفتن سن احتمال عوارض بیشتر می شود. از مزایای این روش به این نکته می توان اشاره کرد که تمام بیماران بعد از جراحی کنترل ادرار دارند و نیاز به سوند دایمی نخواهند داشت.